DZIECKO I PSYCHOLOG

Dziecko i psycholog. Praktyczne wskazówki dla rodziców.

 

     Jakie sygnały, świadczą o tym, że dziecko potrzebuje kontaktu ze specjalistą?  Kiedy taka konsultacja jest naprawdę potrzebna?

     Sygnały, że dziecko potrzebuje pomocy psychologicznej:

Kłopoty zdrowotne, których lekarz nie potrafi wyjaśnić (tajemnicze alergie, bóle brzucha, bóle głowy…)

Dziecko powtarza czynności, które są dla otoczenia niezrozumiałe a wykonanie ich przynosi mu ulgę (ułożenie przedmiotów w określony sposób, siadanie na krześle przed wyjściem, kilkakrotne korzystanie z toalety przed spaniem itd.). Dziecko tłumaczy, że musi wykonać czynność, bo w przeciwnym razie stanie się coś złego.

Dziecko ma ślady samookaleczeń (cięcie skóry, opuchlizna po nakłuwaniu igłą lub innymi ostrymi przedmiotami).

Dziecko denerwuje się przed pójściem do szkoły, często kontaktuje się w szkole z rodzicami. Unika lekcji.

Dziecko okłamuje rodziców.

Nagle pogorszyły się oceny dziecka, nawet jeśli podejrzewamy „lenistwo”.

Dziecko było sprawcą przemocy rówieśniczej (uderzyło, pobiło, upokorzyło inną osobę, obraziło w internecie)

Dziecko powtarza, że jest do niczego, ma niską samoocenę, nie lubi siebie, nie akceptuje swojego wyglądu. Mówi, że życie jest bez sensu.

Dziecko chudnie, nie dojada, chowa jedzenie, ma napady głodu, często korzysta z toalety.

Dziecko nadmiernie korzysta z internetu/ gier komputerowych/ telewizji itp. Zaniedbuje kontakty z rówieśnikami, jest drażliwe.

Dziecko nie radzi sobie z emocjami, ma wybuchy złości i agresji.

Dziecko odczuwa nadmierny lęk np. ciemności, przechodzenia przez ulicę, samotności w domu, wystąpień publicznych.

Zachowanie dziecka radykalnie się zmieniło.

W jakich sytuacjach zgłaszać się po pomoc?

Rodzice niepokoją się zachowaniem i emocjami dziecka.

Rodzice planują rozstanie/ rozwód/ separację.

Szkoła zgłasza problemy z dzieckiem.

Dziecko nie chce korzystać z pomocy psychologiczno-pedagogicznej w szkole.

Rodzice mają trudności wychowawcze – nie wiedzą, jak radzić sobie w trudnych sytuacjach.

Szkoła sugeruje badanie psychologiczne.

Rodzice kłócą się, mają trudności w relacji.

Praktyczne informacje:

Spotkanie z psychologiem trwa 50 min do godziny.

Na pierwszą konsultację przychodzą sami rodzice – bez dziecka. Podczas tego spotkania rodzice mówią o trudnościach w relacji z dzieckiem, co może zostać przez nie odebrane jako skarga albo narzekanie i obniżać jego samoocenę oraz dodatkowo pogorszyć relacje z rodzicami (jeśli dziecko byłoby obecne podczas rozmowy).

Warto przynieść ze sobą informacje na temat dziecka ze spotkań z innymi specjalistami: opinie psychologiczne, opinie lekarskie, informacje o ocenach, notatki ze szkoły.

Psycholog podczas rozmowy z rodzicem zadaje dużo szczegółowych pytań dotyczących rodziny. Warto być na nie otwartym.

Często podczas spotkań z dzieckiem, psycholog proponuje zabawę. Dzięki temu nawiązuje kontakt z dzieckiem i ma okazję do obserwowania jego zachowania.

Specjalista pomoże znaleźć najlepsze rozwiązania dla dziecka. Poda wskazówki, które warto stosować.

W trakcie wizyty ustala się dalsze kroki – cel kolejnych spotkań, ich ilość oraz zakres pracy.

Po wizycie u psychologa z dzieckiem, warto porozmawiać z nim o jego odczuciach i wrażeniach oraz zachęcić do wspólnej pracy.

Psycholog jest zobowiązany tajemnicą zawodową!

 

**  Rodzicu, pamiętaj! W każdej sprawie, która Cię niepokoi możesz zwrócić się o pomoc psychologiczną! Zwykle nie zwlekasz, jeśli masz umówić dziecko do pediatry. Bądź dobrym rodzicem i pomóż dziecku rozwiązać jego trudności – zgłoś się na konsultację do psychologa. 

To Ty jesteś najbardziej właściwą osobą do udzielania pomocy swojemu dziecku! Jeśli nie jesteś pewien, w jaki sposób jej udzielić skonsultuj się ze specjalistą bez obecności swojej pociechy.

Źródło: http://pprelacja.pl/blog/